De vorige eigenaren van de heerlijkheid Urk hadden geen werk gemaakt van zeeweringen. De Stad Amsterdam had echter nooit verwacht dat het behoud van het eiland zoveel geld zou kosten. Zonder zeewering spoelde elk jaar gemiddeld twee meter van het eiland af en zou het binnen enkele tientallen jaren onbewoonbaar zijn geworden. De eerste houten zeeweringen werden echter bij de eerste de beste stormen weggeslagen. Steeds sterkere zeeweringen, die versterkt en beschermd werden met stenen, werden aangelegd. Aanvankelijk alleen rond de vuurtoren, maar aan het eind van de Amsterdamse periode was bijna het gehele eiland voorzien van een zeewering.
